een jaar duurt maar drie maanden
vandaag is het de eerste dag
omdat ze er weer waren
plotseling
als een prille letter op papier
zag ik de eerste sikkel
zwijgzaam de stad verkennen
later scheurden ze de hemel open
met hun geschreeuw
als een uitroepteken
dit is onmiskenbaar het begin
een feestdag
ze cirkelen hun gedichten in de lucht
ik vang ze op mijn lege blad
ze brengen de stad tot leven
de straten krijgen hun kleur terug
de lucht heeft het er maar druk mee
het is goed zo
een jaar duurt maar drie maanden
wanneer ik jarig ben zijn ze alweer vertrokken
zonder afscheid te nemen
de lucht gaat weer haar eigen gang
de straten kunnen zich weer verstaanbaar maken
en ik
ik zwijg
leg mijn pen en papier weg/
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment